zondag 23 mei 2010

Moeflons

Al jaren kom ik in een gebied waarvan ik weet dat er moeflons leven. Ik heb ze er ook vele malen gezien maar eigenlijk nooit echt goed op de foto kunnen zetten. Daar moest maar eens verandering in komen en ik ben er vanochtend vroeg uit gegaan. Ik wist eigenlijk nog niet goed wat ik kon verwachten en ben tegen een begroeide stuifduin gaan zitten met zicht op een bosrand. Mijn idee was dat ze vanuit het bos in de vroege ochtend de heide zouden oversteken . Voor me had ik een paar dennentakken gesleept want van moeflons staan erom bekend dat ze alles goed in de gaten houden. Ze zeggen wel eens van een moeflon; aan elk haar een oog.



Na een uurtje zitten kwam ik erachter dat het lang niet zo mooi weer was als de dag ervoor. Er hing een dik pak mist over de heide en de wind deed mij ook geen plezier. Ik begon bijna mijn handschoenen te missen, en dat half mei… Opeens zie ik rechts van me een paar moeflons langs me heen rennen zo het bos in. Dat was niet de bedoeling. Ik had gehoopt dat ze vanuit het bos naar mij zouden komen! Eerste kans gemist. Veertig minuten later hoor ik vanuit de bosrand gemekker. Dat kan maar één ding betekenen. En binnen een minuut komt er een kudde recht op me aflopen vanuit de bosrand. Maar ze hebben zo goed de gang erin dat ze voor me langs achter een heuveltje langslopen en ik niet de mogelijkheid krijg om een foto te maken. Ze komen achter me tot stilstand en kijken wat om zich heen. Ik zit natuurlijk helemaal verkeerd en probeer me ongezien om te draaien. Ik kan nog net een paar foto’s maken.



Tegen achten vind ik het mooi geweest en loop terug naar de auto. Ik steek de heide over waar ik de hele ochtend op heb uitgekeken en loop het bos in. Als ik net het bos in ben kijk ik nog één keer achter me en zie daar op de plek waar ik net een minuut geleden gelopen heb een ooi met een lam staan! Waar komen die nou weer vandaan. Op een bult staat nog een ram en die rent de bult af naar de ooi. Nog steeds verbaast van waar die dieren vandaan komen maak ik toch maar foto’s. Ze poseren even mooi voor me en lopen met nog 3 andere rammen verder het bos in. Bedankt schaapies!!






woensdag 19 mei 2010

Fuuht Fuuht, Djuub Djuub of diu diu?

Nee, het zijn niet de namen van maaltijden van de plaatselijke afhaalchinees maar een omschrijving van het geluid wat ik hoor vlak voordat ik bij mijn drinkvijvertje bezoek krijg van goudvinken. Deze tijd van het jaar zit ik regelmatig in mijn boshutje. Vooral in een wat langere periode van droogte weten veel vogels het vijvertje te vinden. Ze komen om even wat te drinken en om zich te wassen. De ene dag is het wat drukker dan de andere maar de goudvinken komen eigenlijk altijd. En ze komen nooit alleen. Meestal met zijn tweeën en zo af en toe 3 of 4 tegelijk. Het mannetje is duidelijk te herkenen aan zijn knalrode borst.


Het is goed te zien dat ze de vijver kennen want ze landen direct op de plek waar ze moeten zijn. Gewone vinken en andere mezen komen meer via takken of de grond stapsgewijs naar het water toe, goudvinken ploffen zo vanuit de lucht precies op de plek waar ze willen wezen. Daarom is het wel makkelijk dat je ze van tevoren hoort roepen anders zouden ze vanuit het niets ineens voor je neus zitten.




zondag 16 mei 2010

Tegenlicht

Het voorjaar is alweer een paar weken in volle gang. Ook in de Arkemheen is dat goed te merken. De weidevogels zijn natuurlijk alweer een paar weken in het land maar dankzij de wat hogere temperaturen en langere dagen komen de grassen en kruiden nu ook voor de dag. Het fluitenkruid staat volop in bloei en ook de grassen en zuringsoorten staan er weer mooi bij. In een paar weken tijd verandert een kaal en geelgroen landschap in een fleurig en gekleurd geheel.

Elke keer als ik met de auto over het viaduct van de A28 de Arkemheenpolder inrijd word ik welkom geheten door het geluid van roepende grutto’s en tureluurs. Het liefst kom ik hier of het eerste uur van de dag of het laatste uur. De zon staat dan laag en de zijn kleuren intenser. Ook heb je dan de mogelijkheid om met tegenlicht “te spelen”. Zo ook deze avond. Ik had al een klein bolletje door de hoge zuring zien lopen en hoe lager de zon kwam te staan hoe mooier de jonge grutto uitkwam in het zonlicht. De donsveertjes werden door het zonlicht zo opgelicht dat het net een balletje leek met een gouden randje. Druk bezig met voedsel zoeken loopt het heen en weer. Af en toe een klein sprongetje naar een vliegje of iets anders eetbaars wat net iets buiten zijn bereik zit. Prachtig die kleine vogeltjes. In de achtergrond houden pa en ma een oogje in het zeil en als er een kieviet of zelfs een haas te dicht in de buurt van hun kroost komt word deze met harde hand weggejaagd. Van mij hebben ze geen last en als de zon verder zakt besluit ik om naar huis te gaan.

Een paar honderd meter verder zie ik een grutto op een paal zitten met daarachter de zon die langzaam achter de dijk van het Nijkerkernauw zakt. De zon zakt erg snel en ik weet nog net een paar foto’s te maken waarbij de zon en de grutto in een beeld komen. Wat een avond!!!