Tegenlicht

Het voorjaar is alweer een paar weken in volle gang. Ook in de Arkemheen is dat goed te merken. De weidevogels zijn natuurlijk alweer een paar weken in het land maar dankzij de wat hogere temperaturen en langere dagen komen de grassen en kruiden nu ook voor de dag. Het fluitenkruid staat volop in bloei en ook de grassen en zuringsoorten staan er weer mooi bij. In een paar weken tijd verandert een kaal en geelgroen landschap in een fleurig en gekleurd geheel.

Elke keer als ik met de auto over het viaduct van de A28 de Arkemheenpolder inrijd word ik welkom geheten door het geluid van roepende grutto’s en tureluurs. Het liefst kom ik hier of het eerste uur van de dag of het laatste uur. De zon staat dan laag en de zijn kleuren intenser. Ook heb je dan de mogelijkheid om met tegenlicht “te spelen”. Zo ook deze avond. Ik had al een klein bolletje door de hoge zuring zien lopen en hoe lager de zon kwam te staan hoe mooier de jonge grutto uitkwam in het zonlicht. De donsveertjes werden door het zonlicht zo opgelicht dat het net een balletje leek met een gouden randje. Druk bezig met voedsel zoeken loopt het heen en weer. Af en toe een klein sprongetje naar een vliegje of iets anders eetbaars wat net iets buiten zijn bereik zit. Prachtig die kleine vogeltjes. In de achtergrond houden pa en ma een oogje in het zeil en als er een kieviet of zelfs een haas te dicht in de buurt van hun kroost komt word deze met harde hand weggejaagd. Van mij hebben ze geen last en als de zon verder zakt besluit ik om naar huis te gaan.

Een paar honderd meter verder zie ik een grutto op een paal zitten met daarachter de zon die langzaam achter de dijk van het Nijkerkernauw zakt. De zon zakt erg snel en ik weet nog net een paar foto’s te maken waarbij de zon en de grutto in een beeld komen. Wat een avond!!!